Arcade-edelstenen ontketend: Marvel vs. Capcom, Yars Rising en Rugrats

Marvel vs. Capcom vechtgamecollectie: Arcade Classics ($ 49,99)

Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages als een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, worden deze games steeds beter en beter. Terwijl Marvel Super Heroes zich uitbreidde naar het bredere Marvel-universum, en vervolgens van de toen ongelooflijke Marvel vs. Street Fighter-crossover naar het over-the-top Marvel vs. Capcom, en met Marvel vs. Capcom 2, dat in alle opzichten schandalig was, Capcom bleef de lat hoger leggen. Dit is niet het einde van de serie, maar het brengt ons terug naar wat er werd behandeld in Marvel vs. Capcom Fighting Game Collection: Arcade Classics. Oh, en je krijgt ook Capcoms uitstekende side-scrolling arcadespel The Punisher als extra bonus. Een geweldige set spellen.

Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat de Capcom Fighting Games-collectie heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas betekent dit ook dat er maar één opslagstatus is in de hele verzameling, die door alle zeven games wordt gedeeld. Dat is al vervelend genoeg in een collectie vol vechtspellen, maar als je een arcadespel aan de mix toevoegt, wordt het nog erger, omdat je waarschijnlijk, weet je, zelfstandig je voortgang in de vechtspellen wilt opslaan. Oké. Al het andere is hier wat je zou verwachten. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.

Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele thuisversies in zaten. De PlayStation EX-versie van de team-upgame is zo anders dat het leuk zou zijn om deze toe te voegen, en de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 heeft veel interessante extra's die het tot de beste thuisgame voor singleplayer-spelers maken. Beste keuze. Ik zou het niet erg vinden als Capcom twee van zijn Marvel Super Nintendo-spellen zou opnemen, ook al waren het niet de beste spellen. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.

Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De games zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra content en opties. Het hebben van slechts één opslagstatus die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Game Collection: Arcade Classics is een andere must-have-collectie van Capcom, en het is geweldig om op de Switch te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5

Yars stijgt ($29,99)

Ik geef toe dat ik behoorlijk sceptisch was over deze game vanaf de dag dat deze werd aangekondigd. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een ​​Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een schaars geklede jonge hacker met de codenaam Yar, had ik het gevoel dat ik per ongeluk op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet dit goed, dus ook hier. Het ziet er geweldig uit en klinkt geweldig, speelt soepel en de kaartindeling is goed genoeg. Trouw aan de stijl van WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.

WayForward moet ook worden geprezen omdat het worstelt met het lastige probleem om dit spel te koppelen aan een oude single-screen shooter. Je speelt vaak levels in de stijl van Yars Revenge, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief goed ontwikkeld achtergrondverhaal. Het voelt nog steeds als een enorme opgave, maar ik denk dat Atari geen andere keus had dan te proberen zo'n lange pass te maken. De bibliotheek met klassieke spellen kan immers maar zo vaak worden "opgeladen". Het voelt als een spel dat wordt verscheurd tussen twee doelgroepen met weinig overlap, en ik weet niet zeker of dat beter is dan iets volledig origineels maken.

Hoewel de vraag of de game conceptueel verantwoord is nog steeds ter discussie staat, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je over de beste games in het genre niet al te veel zorgen hoeft te maken, maar als je op zoek bent naar een game in Metroidvania-stijl die je een paar dagen in het weekend kunt spelen, dan kan het geen kwaad om Yars Rising te spelen. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan voelt alles natuurlijk aan.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5

Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)

Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar ik ben niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en vraag me zeker niet om specifieke afleveringen te herinneren. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzondere warme en vage gevoelens over het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op 'Bonk' leek en dat het past bij Tommy's lichaamstype. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel op, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.

Het eerste wat opvalt is het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het zelfs duidelijker dan de show. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningselementen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus het klopt allemaal. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Een platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.

Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te stappen naar Chucky om van zijn volledige gezondheid te genieten. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. En dat deden ze. Dat doen ze echt! Jullie allemaal, dit is een spel geïnspireerd door Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kon worden opgepakt en weggegooid. Er waren ook blokken die ik moest oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil de beste is in graven. wonderbaarlijk.

Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, helemaal niet slecht. De baasgevechten zijn zelfs leuk en plezierig. Na een tijdje spelen merkte ik zelfs dat ik de beelden en soundtrack kon schakelen tussen een mooie moderne versie en een NES-niveau 8-bit versie. Hoe dan ook, het speelt goed, en beide stijlen hebben hun verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik absoluut dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn mandaat. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Afgezien van de besturingsproblemen, is mijn enige klacht dat het een beetje te kort en simplistisch is.

Rugrats: Adventures in Gameland is een beter spel dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie is goed geïmplementeerd, hoewel ik wel zou willen dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Natuurlijk, het is een beetje kort en licht, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.

SwitchArcade-beoordeling: 4/5