คำอธิบายแอปพลิเคชัน

อังกะลุง: เครื่องดนตรีอินโดนีเซียแบบดั้งเดิม

คำว่า "อังกะลุง" มาจากภาษาซุนดา "อังคลุง-อังคลุง" ซึ่งหมายถึงการเคลื่อนไหวของผู้เล่นตามจังหวะดนตรี คำว่า "ขลุง" นั้นหมายถึงเสียงที่โดดเด่นของเครื่องดนตรีชนิดนี้ โน้ตแต่ละตัวผลิตโดยกระบอกไม้ไผ่ที่มีขนาดแตกต่างกัน ทำให้เกิดเสียงเพลงที่สวยงามเมื่อเขย่า ดังนั้นอังกะลุงจึงมักเล่นร่วมกัน

ไผ่ดำ (Awi Wulung) หรือไม้ไผ่ Ater (Awi Temen) ซึ่งมีสีเหลืองอมขาวเมื่อแห้ง โดยทั่วไปจะใช้ในการทำอังกะลุง ท่อไม้ไผ่ขนาดต่างกันสองถึงสี่ท่อถูกประกอบและผูกโดยใช้หวาย

วิธีเล่นอังกะลุง

วิธีการเล่นอังกะลุงค่อนข้างง่าย ผู้เล่นจับโครงอังกะลุง (ส่วนบน) แล้วเขย่าส่วนล่างเพื่อสร้างเสียง เทคนิคการเล่นอังกะลุงเบื้องต้น 3 ประการ ได้แก่

1. เกรูลุง (การสั่นสะเทือน):

   เทคนิคที่พบบ่อยที่สุด โดยมือทั้งสองข้างสั่นฐานกระบอกไม้ไผ่ไปทางซ้ายและขวาซ้ำๆ

   Centok (ขยะ):
นิ้วดึงท่อเข้าไปในฝ่ามืออย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดเสียงแตกเพียงครั้งเดียว

2. Tengkep: หลอดหนึ่งสั่นขณะที่อีกหลอดค้างไว้ ทำให้เกิดโน้ตเพียงอันเดียว

อังกะลุงประเภทต่างๆ

3. นอกจากการพัฒนาแล้ว อังกะลุงประเภทต่างๆ ยังปรากฏในอินโดนีเซีย:

   อังกะลุงคะเนเกศ:
มาจากบาดุย เล่นเฉพาะในพิธีปลูกข้าว และทำโดยชนเผ่าบาดูยในเท่านั้น

ร่วมเต้นรำ Ponorogo Reog ในชวาตะวันออก อังกะลุงนี้แตกต่างจากอังกะลุงทั่วไปตรงที่มีเสียงดังกว่า มีเพียง 2 ตัวโน้ต และมักใช้เป็นของประดับตกแต่ง (หรือที่เรียกว่า คลองกลอก)

1. อังกะลุง ด็อกด็อก โลจอร์:

   ใช้ในประเพณีด็อกด็อก โลจอร์ ซึ่งเป็นพิธียกย่องข้าวในวัดเกษปูฮัน ปันเซอร์ ปังกาวินัน บันเต็น กิดุล มีผู้เล่นหกคนเข้าร่วม สองคนเล่นอังกะลุง Dogdog Lojor และอีกสี่คนเล่นอังกะลุงตัวใหญ่

   อังกะลุงบาเดง:
มีต้นกำเนิดมาจากการุต เดิมใช้สำหรับพิธีกรรมปลูกข้าว แล้วจึงเปลี่ยนหน้าที่เป็นการประกอบการเทศนาของศาสนาอิสลาม อังกะลุง 9 อันใช้ในหนึ่งชุด ได้แก่ ม้าหมุน 2 ตัว เคเซอร์ 1 ตัว อุงกะลุง 4 ตัว อานัค 2 ตัว ด็อกด็อก 2 ตัว และเกมบยอง 2 ตัว

2. อังกะลุงผาแดง: แดง โสติญญา ได้รับความนิยมในปี พ.ศ. 2481 โดยมีการดัดแปลงโครงสร้างก้านให้ผลิตตัวโน้ตแบบไดโทนิก ทำให้เกิดความร่วมมือกับเครื่องดนตรีสมัยใหม่ ฮันดิมาน ดิรัตมัสสัสมิตา และอุดโจ งาลาเกนา ยังได้พัฒนาต่อเพื่อแนะนำอังกะลุงสู่เวทีระดับนานาชาติ

Music