Dlaczego Assassin's Creed 2 i 3 najlepiej pisać, jaką seria kiedykolwiek widziała

Jeden z najbardziej pamiętnych momentów z całej serii Assassin's Creed występuje wcześnie w Assassin's Creed III . Haytham Kenway, zbierając swój zespół… a przynajmniej tak wydaje się… zabójcy w Nowym Świecie, początkowo wydaje się heroiczny. Używa ukrytego ostrza, posiada charyzmę Ezio Auditore, a nawet uwalnia rdzennych Amerykanów z więzienia, walcząc z brytyjskimi redakcjami. Tylko jego wypowiedź znanego zwrotu templariuszy „Niech Ojciec Understandge nas kieruje”, ujawnia szokującą prawdę: cały czas śledziliśmy templariuszy.

Ten zwrot jest przykładem niezrealizowanego potencjału Assassin Creed . Pierwsza gra wprowadziła intrygującą przesłankę - przewagę, poznaj i eliminuje cele - ale nie było narracyjne, a Altaïr i jego ofiary pozbawione osobowości. Assassin's Creed II poprawiło to kultowym Ezio, ale jego przeciwnicy pozostali słabo rozwinięci, zwłaszcza Cesare Borgia w Bractwie . Tylko w Assassin's Creed III , osadzonym podczas rewolucji amerykańskiej, Ubisoft poświęcił równy wysiłek rozwojowi zarówno Huntera, jak i polowania. Stworzyło to płynny przepływ narracji, osiągając równowagę rozgrywki i historii rzadko dopasowaną od tego czasu.

Podczas gdy obecna era RPG cieszy się powszechnym uznaniem, wiele artykułów, filmów i postów na forum sugeruje, że Assassin's Creed spadnie. Przyczyny są dyskutowane. Niektóre cytują nierealistyczne przesłanki (w obliczu Anubis i Fenrir), inne krytykują opcje romansowe lub użycie rzeczywistej postaci, takiej jak Yasuke w Assassin's Creed: Shadow s. Uważam jednak, że upadek wynika z serii porzucającej opartą na postaciach historii, przyćmionych przez rozległe piaskownicy.

Z czasem Assassin's Creed włączyło RPG i elementy obsługi na żywo: drzewa dialogowe, systemy XP, skrzynki z łupami, mikrotransakcje i dostosowywanie sprzętu. Jednak większe raty wydają się bardziej puste, nie tylko z powodu licznych zadań pobocznych, ale także w ich opowiadaniu.

Chociaż wybór graczy teoretycznie poprawia zanurzenie, w praktyce dłuższe skrypty, aby dostosować się do wielu scenariuszy, często brakuje polskich w porównaniu do gier z ograniczoną interakcją. Skoncentrowane skrypty epoki adwokactwa akcji stworzyły ostro zdefiniowane postacie, nienaruszone przez strukturę wymagającą kapryśnych zmian w osobowości bohaterów.

Podczas gdy Assassin's Creed Odyssey oferuje więcej treści niż Assassin's Creed II , wiele wydaje się słabo rozwinięte, utrudniające zanurzenie. Interakcja z postaciami często wydaje się sztuczna, w przeciwieństwie do epoki Xbox 360/PS3, która zawierała wyjątkowe pisanie. Przykłady obejmują wyzywające przemówienie Ezio po pokonaniu tragikomowego monologu Savonaroli i Haythama:

„Nie myśl, że mam zamiar pieścić twój policzek i powiedzieć, że się myliłem. Nie będę płakać i zastanowię się, co mogło być. Jestem pewien, że rozumiem. Mimo to jestem z ciebie dumny. Wykazałeś wielkie przekonanie. Siła. Odwaga. Wszystkie szlachetne cechy. Powinienem był cię zabić dawno temu”.

Pismo ucierpiało również z powodu uproszczenia dynamiki zabójców/templariuszy. Współczesne gry przylegają do uproszczonej narracji dobra i zła, w przeciwieństwie do wcześniejszych rat, które badały moralne dwuznaczności. W Assassin's Creed III pokonał przekonania Templars Challenge Connora (i gracza). William Johnson sugeruje, że templariusze mogliby zapobiec ludobójstwu; Thomas Hickey krytykuje misję zabójców; Benjamin Church podkreśla względność perspektyw; I nawet działania Waszyngtonu wątpi w sprawę Connora. Haytam podważa wiarę Connora w Waszyngtonie, zapowiadając potencjalny despotyzm nowego narodu. Gra kończy się więcej pytań niż odpowiedzi, wzmacniając narrację.

Trwała popularność „rodziny Ezio” ze ścieżki dźwiękowej Assassin's Creed II podkreśla wpływ narracji opartych na postaciach. Assassin's Creed II i III były zasadniczo doświadczeniami zorientowanymi na charakter; Muzyka odzwierciedlała osobistą stratę Ezio. Podczas gdy doceniam budowanie świata i grafiki obecnych gier, mam nadzieję, że franczyza powróci do skoncentrowanej historii, która początkowo urzekała publiczność. Niestety na dzisiejszym rynku taka zmiana może nie być uznana za opłacalną komercyjnie.